In juli is het weer tijd voor het plasticdieet en dit jaar doe ik mee. De laatste weken van de maand was ik weer thuis, waardoor ik de touwtjes wat meer zelf in handen kon nemen.
Supermarkt
Het huis was leeg toen we terugkwamen van onze niet geheel plasticvrije vakantie, dus ik ben meteen met mijn eigen boodschappentassen en groentetasjes naar de supermarkt gegaan. Zo net na een lange reis had ik totaal geen zin om naar zes verschillende winkels te gaan, maar die zin heb ik eigenlijk nooit. Ik had me juist voorgenomen om te kijken hoe ver je kunt komen in een gemiddelde supermarkt.
De boodschappen, deel 1
Over die eerste boodschappensessie had ik gemengde gevoelens. Op de groente- en fruitafdeling vulde ik mijn groentetasjes met kiwi’s, appels, sperziebonen en tomaten. Het gebruik van die tasjes went snel en bij de kassa kijken ze er niet eens van op. Dat is stiekem wel een opluchting. De nectarines en avocado’s in plastic waren de helft zo duur als hun losse soortgenoten, dus toen heb ik me toch laten leiden door de prijs. De losse paprika’s waren ook verpakt in plastic en ik zag niet zo snel een andere onverpakte groente waar ik tevreden mee was. O ja, en de aardbeien riepen me, dus daar kon ik echt niks aan doen!
Voor brood en kaas zou ik zelf een zak en bakje of bijenwasdoek mee kunnen nemen, maar die heb ik nog niet. Op beide afdelingen was er ook niemand aanwezig en er werd niet meer gebakken. De pitabroodjes zaten ook in plastic. Die kun je ook prima zelf maken als ik het iets eerder dan vijf minuten voor etenstijd had bedacht. Wel eentje om te onthouden! De crackers zaten dan gelukkig wel in een papieren verpakking.
De yoghurt en sojayoghurt zitten in een pak. Het enige alternatief is zo’n plastic emmertje, maar omdat de pakken groter zijn, lijkt me dat beter. Als Alpro trouwens (anderhalve) literpakken zou verkopen, ben ik de eerste die ze koopt.
Voor in die yoghurt zie je havervlokken in een papieren zak en pompoenpitten en lijnzaad in plastic. Hiermee maak ik zelf krokante muesli in de hoop wat verpakkingsmateriaal uit te sparen, maar door nog vele andere – vaak in plastic verpakte – ingrediënten uit mijn keukenkastje betwijfel ik eigenlijk of dat wel zo effectief is. Opvallend is trouwens dat de biologische havervlokken en überhaupt bijna alle biologische granen, zaden en noten in plastic verpakt zitten. Ik heb werkelijk geen idee of ik beter biologische haver in plastic zak of niet-biologische haver in papier kan kopen.
Zoveel vleesvervangers eten we trouwens nou ook weer niet hoor. Vivera was in de aanbieding, dus de vriezer zit weer vol. Er schijnen ook bevroren vleesvervangers in karton verkocht te worden, maar die heb ik nog niet kunnen vinden. Ik vraag me ook af of het koelen daarvan niet veel schadelijker is dan een plastic verpakking. In vergelijking met de kiloknallers die ik vroeger ook in plastic kocht, is de inhoud van die verpakkingen er in ieder geval al een stuk duurzamer op geworden.
Tenslotte kocht ik nog wat (toekomstig) broodbeleg en limonadesiroop in glas en blik en een reep van Tony’s Chocolonely. Onder de papieren wikkel zit helaas nog een heel dun aluminium folietje, maar die (of plastic) schijnt echt nodig te zijn om het goed te houden. Uiteraard kies ik dit merk vooral omdat chocolade zonder (kinder)bloed veel lekkerder is en neem ik de verpakking graag voor lief.
De boodschappen, deel 2
Een week later kocht ik los fruit en fruit in een groentetasje. De champignons besloot ik met plastic en al te kopen, want ze pasten goed bij een gerecht wat ik wilde maken en zo vlak voor sluitingstijd kon ik ze nog net van de verspilling redden.
Hetzelfde geldt voor de yoghurt die ik net als vorige week weer kocht samen met de sojayoghurt, crackers, brood en ja joh, weer een Tony’s. Nu kun je precies zien hoeveel chocola ik eet. Er stond trouwens alweer niemand bij de brood- en kaasafdeling, dus dat motiveert niet echt om met eigen zakken en bakjes naar de winkel te gaan.
Die smeerkaas is mijn niet zo plasticvriendelijke guilty pleasure. Op een cracker is het mijn ‘chips’. Ik moet nog altijd eens een paar recepten voor vegan kaassaus uitproberen, maar dat moet dan wel verdomd goed uitpakken wil dat een waardige vervanger kunnen worden.
Verder nogal wat atypische boodschappen: peperkorrels in glas, tandenstokers in plastic tussen plastic en karton, vuilniszakjes van afbreekbaar bioplastic, biologische gepofte rijst in plastic en twee kartonnen dozen met daarin heel veel plastic ijsverpakkingen. Zodra ik ijsvormpjes heb kunnen vinden, wil ik ze zelf gaan maken. Tot die tijd troost ik mezelf met de gedachte dat de stokjes van die citroenijsjes eetbaar zijn!
Weinig groente hè? Onze buurvrouw ging op vakantie en gaf ons een gulle donatie uit haar moestuin. Een flinke bos snijbieten, twee forse courgettes en een zak snijbonen waar we bijna de hele week van hebben kunnen snoepen. Dat plastic tasje zie ik dan met liefde door de vingers en kunnen we bovendien nog gewoon hergebruiken. Heel veel meer biologisch en lokaal kun je het niet krijgen!
Buiten de deur
To go en uit eten
Het komt eigenlijk bijna nooit voor dat we eten afhalen of onderweg iets eten. Heel soms alleen een belegd broodje op het station, maar in de tweede helft van juli kwam dat niet voor. Ik neem wel altijd mijn waterfles overal mee naartoe.
Uit eten doen we meestal wel regelmatig, maar zo net na de vakantie hadden we daar niet zo’n behoefte aan. Wel heb ik een paar terrasjes met sapjes gehad. De ene keer dacht ik er wel aan om het zonder rietje te vragen, de andere keer weer niet. Ik vind het ook best wel stom dat ik aan moet geven dat ik een compleet overbodig ding níet wil hebben. Sowieso snap ik rietjes niet. Ik ben al zo’n dertig jaar geen zuigeling meer.
Sociale gelegenheden
Op een feestje dronk ik bier rechtstreeks uit de fles en de zelfgemaakte taartjes werden op echt servies geserveerd. Zelfs de cadeautjes waren plasticvrij, want we hadden zelf van alles geknutseld, gestekt en gebakken. Op een borrel heb ik dan wel weer uit een plastic bekertje en een koek uit een plastic verpakking genuttigd en op visite kreeg ik een biertje in blik. Mijn drang om gezellig mee te doen is dan duidelijk groter dan de wens om minder plastic te gebruiken. Als ik dat laatste bovendien te belangrijk laat worden, word ik heel obsessief, raak daardoor gefrustreerd en chagrijnig en daar maak ik het mezelf alleen maar moeilijk mee. Dit is duidelijk een grens.
Op het werk
Meestal neem ik brood uit een plastic zak mee. Dat beleg ik met kaas uit plastic, pindakaas of cashewpasta uit glas, zelfgemaakte hummus met kikkererwten uit blik of met zelfgemaakte guacamole van verpakkingsloze avocado en tomaat. Het belegde brood stop ik dan terug in een oude broodzak die ik hergebruik als ‘broodtrommel’. Een echte broodtrommel aanschaffen heeft eigenlijk pas zin als ik eerst wat aan die aanvoer van nieuwe broodzakken ga doen…
Soms mee ik restjes eten mee, waardoor ik meteen kan showen wat zo’n maffe vegetariër nou eigenlijk eet. Ik heb een besteksetje rondslingeren om diverse maaltjes en fruit te kunnen verorberen. Daarnaast is die waterfles ook op het werk mijn trouwe compagnon. Koffie en thee drink ik niet. Als ik zo nu en dan een warme chocolademelk uit de automaat haal, gebruik ik daar mijn eigen beker voor of vis ik er eentje uit de kast.
Oh man, wat kan ik me opwinden over al die mensen in ons gebouw die er elke dag ladingen koffiebekertjes, roerstaafjes, styrofoam soepkommen en verpakkingen van enkele plakjes kaas doorheen jassen. Uiteraard kan het bij mij ook nog wel beter, maar van zóveel onnodig afval – nota bene van milieuwetenschappers! – moet ik wel een beetje huilen.
Afval onder de loep
Toen we eerst het plastic en later het PMD-afval gescheiden konden inleveren, zag ik pas welk deel van al mijn afval uit plastic bestond. Bijna alles! Toen ik voor het eerst helemaal alleen in mijn appartementje woonde heb ik een tijdje per categorie bijgehouden hoe vaak ik mijn afval weg bracht. Plastic was absoluut de twijfelachtige winnaar.
Ik weet niet zo goed of de hoeveelheid nu echt minder is geworden, maar het is sowieso nog steeds behoorlijk veel. Na ruim twee weken hebben we de prullenbak driekwart vol, ongeveer zoveel als een halve vuilniszak. Omdat ik benieuwd was wat we nu eigenlijk het meeste weggooien aan plastic heb ik de zak eens ondersteboven gekeerd.
Een paar blikjes, een lege limonadefles en een aantal yoghurt- en sojayoghurtverpakkingen vullen een aanzienlijk deel van de vuilniszak, maar het grootste deel bestaat uit plastic.
We gebruiken weinig cosmetica en kopen nauwelijks spullen waarmee we plastic (verpakkingen) in huis halen, dus bijna al het plastic dat we weggooien was een voedselverpakking en heb je hierboven via de boodschappen al binnen zien komen. Verpakkingen van groente, fruit, ijsjes, kaas en vleesvervangers. Verder alleen nog een leeg flesje lenzenvloeistof. Het is wel duidelijk waar de meeste winst te behalen valt.
Conclusies
De afgelopen maand voelde eigenlijk vooral als de oriënterende fase. Het was best confronterend om te zien hoeveel plastic je normaal gesproken ongemerkt in huis haalt. Echt alles in één keer vermijden terwijl je alleen naar de supermarkt gaat, is dan ook vrijwel onmogelijk, maar wat extra bewustwording is een goed begin.
Ik heb me eerst gefocust op het ontdekken van welke mogelijkheden er zijn, een begin maken met stappen nemen en aftasten waar mijn grenzen liggen. Soms koos ik toch voor plastic vanwege de prijs, om voedselverspilling te voorkomen of omdat ik in sociale situaties liever niet te moeilijk wil doen en liever zonder schuldgevoel wil kunnen genieten van het moment. Soms had ik überhaupt geen idee of het alternatief voor plastic dan wel beter was, zoals met de vleesvervangers uit de vriezer of niet-biologische havervlokken.
Naast bewustwording heb ik het idee dat die groentetasjes toe nu toe het enige echte concrete verschil hebben gemaakt. De groentetasjes meenemen is nu al net zo vanzelfsprekend als mijn eigen boodschappentassen meenemen en op deze manier kan ik met heel weinig moeite makkelijk wat minder plastic gebruiken.
Ondanks dat ik überhaupt al geen driedubbel verpakte dingen kocht, wil ik wel wat meer letten op onnodige verpakkingen. Misschien toch iets meer betalen voor los fruit, zelf ijsjes maken en kiezen voor rijst uit een doosje in plaats van plastic bijvoorbeeld. Ik weet eigenlijk al dat mijn supermarkt ook best rijst, couscous, mie, risotto en dat soort dingen in karton verkoopt, maar ik heb er nooit zo bewust voor gekozen om dat te kopen. Deze twee weken waren in ieder geval te kort om de huidige voorraad in plastic allemaal opgemaakt en vervangen te hebben. Dat komt dus nog.
Van de andere kant merk ik dat ik plastic verpakkingen niet per definitie altijd slecht vind of dat het alternatief soms helemaal niet beter is. Daarom heb ik ook niet onvoorwaardelijk als doel om helemaal plasticvrij door het leven te gaan. Zoals bij een echt dieet gaat het er volgens mij vooral om dat we een beetje maat weten te houden.
Mooi uitgebreid verslag, een goede bewustwording! Als ik naar de supermarkt ga,, kom ik eigenlijk ook bijna altijd met plastic thuis. Bijna alles zit er in verpakt, dus ik probeer echt meer naar andere winkels te gaan en steeds meer zelf te maken (in grote hoeveelheden, zodat je net constant in de keuken staat). Mijn nieuwe experiment wordt chilisaus.
Tja vooral bewustwording nog, helaas. Die supermarkt werkt ook nog niet echt mee hè. Dat zelf maken ben ik soms echt te lui (of hongerig) voor, maar het is ook wel weer tof als je iets onmogelijks als een chilisaus voor elkaar gekregen hebt, haha. Benieuwd of het lukt!
Interessant! En inderdaad blijft het soms een dilemma, kies ik voor een “goed” product in plastic of voor een “slecht” product zonder plastic? Plastic is een product dat gemakkelijk wordt gevonden, zowel door producent als consument, en daarom wordt het eigenlijk onnodig veel gebruikt. Zo’n plasticdieet maakt je daar extra bewust van. Ik heb zelf niet meegedaan, maar wel anderen erin gevolgd. En ik ben me er deze maand veel meer bewust van geworden hoe ontiegelijk veel plastic we eigenlijk gebruiken! Schandalig gewoon…
Die bewustwording had ik ook heel erg toen anderen aan de vegan challenge meededen en ik alleen maar meelas. Sta ik toch ineens elk etiket te lezen en me te verbazen over hoeveel producten dierlijke ingrediënten bevatten. Oeps!
Die dilemma’s zorgen er wel voor dat ik niet ten koste van alles plastic wil gaan vermijden. Dat die producten zoveel plastic gebruiken snap ik ergens ook nog wel. Het is gewoon zó praktisch. Goedkoop, licht, water- en luchtdicht, doorzichtig, sterk. Maar goed, ik ga nu wel bewuster kiezen voor karton en papier als het even kan.
Supermarkten zijn echt een hel om plasticvrij (en daarbij nog eens biologisch) te proberen zijn!
Ohja en de kartonnen doosjes in de diepvries, hebben een laagje plastic binnenin, dus die kan je helemaal niet recycleren, dus eigenlijk is een volledig plastic verpakking dan beter :S
O ja, daar zit wel wat in. In de supermarkt valt het niet mee, nee. Misschien helpt het wel om minder te snacken en alleen nog maar seizoensgroente te eten 😉
Ik lees met veel interesse mee 🙂 Wat plastic gebruik betreft valt hier ook veel winst te behalen. Ik wil vanaf september, als mijn jongste ook naar school gaat, hier meer op gaan letten. Nu bestel ik boodschappen online, maar dan heb ik meer tijd om zelf actief op zoek te gaan naar plasticvrije alternatieven. Helemaal plasticvrij zal niet gaan, maar minderen kan natuurlijk altijd!
Alles wat je dan kan verminderen is natuurlijk mooi meegenomen. Je kan zover gaan als je wil, maar voor mijn gevoel kost het steeds meer moeite hoe verder je wil verminderen. Ik zou lekker makkelijk beginnen en het dan steeds verder uitbouwen, totdat je het wel best vindt. Er zit een groot grijs gebied tussen een beetje extra moeite doen en een full time missie. Na de groentetasjes-fase ga ik nu naar de plasticvrije alternatieven-fase 🙂
Plastic wordt helaas heel veel als verpakkingsmateriaal gebruikt. Daar sta ik door jouw uitgebreide verslag nog eens goed bij stil! Soms is plastic volgens mij wel een duurzamer alternatief dan bijvoorbeeld glas… maar het is vaak ook overbodig 😯 en waar ik mij helemaal boos over kan maken is het feit dat supermarkten soms meer verpakkingsmateriaal stimuleren door stomme aanbiedingen 😡 dan is de kleine verpakking twee voor de prijs van een terwijl je dan net zogoed een grote verpakking kan halen (maar dan ben je dus duurder uit)
Als het mij qua tijd lukt ga ik naar de markt en speciaal zaakjes maar dat lukt helaas niet altijd. Ik vind het wel heel leuk om al die zaakjes te bezoeken. Ik word inmiddelsvaak herkend en ze zijn erg enthousiast dat ik met mijn eigen zakjes en potjes aankom! 😊
Dat werkt vast motiverend als ze het leuk vinden als je met zakjes en potjes komt winkelen. Als iemand het in de supermarkt überhaupt ziet, dan is het een waarschijnlijk een caissière die weinig met inkoop te maken heeft.
Sommige aanbiedingen zijn niet echt handig, nee. Sowieso koop je daardoor snel teveel wat ook nog tot verspilling kan leiden. Op de aanbiedingen na zijn grootverpakkingen gelukkig meestal wel voordeliger. We moeten in ieder geval blijven opletten, blijkt maar weer.
Ik vind het echt ontzettend lastig. Ik vind plastic overbodig, maar je hebt zo weinig keuze. Bovendien heb ik niet zo’n groot budget en ben ik eigenlijk gebonden aan de goedkoopste keuzes, dat zijn jammer genoeg niet altijd de plastic-vrije keuzes. Na het lezen van je artikel bedenk ik mij dat ik wellicht kan wisselen in crackers. Ik heb nu eigen huismerk crackers omdat ze iets goedkoper zijn, maar deze crackers zitten per 5 in een plastic omhulsel verpakt! Zo onnodig.. Ik ga binnenkort mijn boodschappen ook eens onder de loep nemen! 🙂
Het is zeker lastig! Waarschijnlijk koop je dan al vaak grote verpakkingen vanwege de prijs, maar als het dan toch in plastic zit, haal je in ieder geval al een stuk minder plastic in huis dan wanneer je meerdere kleine verpakkingen koopt. Dat is ook winst 😉
Ik had eerder nooit zo op de verpakking gelet, maar een grote kartonnen doos met mie-nestjes is ongeveer net zo duur als een plastic zak met pasta. Misschien ontdekken we de komende tijd nog wel meer alternatieven 🙂