Cadeaus wil ik eigenlijk al een tijdje liever niet meer. De rommelcadeautjes zijn gelukkig al veel langer verleden tijd, maar om ook te voorkomen dat ik weer met twintig flessen wijn bedolven zou worden, vroeg ik om dit feestseizoen niet iets aan mij maar aan de wereld te geven. Behalve veel steun aan duurzame doelen waren er meer leuke verrassingen!
Gevraagd: geen cadeaus
Met het oog op duurzaamheid en ter voorkoming van het naar binnen sijpelen van spullen die geen joy sparken vroeg ik mijn gulle vrienden en familie om me géén cadeaus te geven. Omdat ik uit ervaring wist dat niet iedereen daar gehoor aan kon of wilde geven, bood ik dit jaar een alternatief. Als je het echt niet kan laten om iets te doen of te kopen, doe dan iets voor de wereld.
Om die opmerking kracht bij te zetten, kwam ik met een aantal voorbeelden. Doneer aan een goed doel, doe boodschappen voor je buurvrouw of spek desnoods je eigen spaarrekening. Voor wie zich wilde laten inspireren door mijn duurzaamheidsambities, konden natuurlijk ook overstappen naar een duurzame bank of energieleverancier of doneren aan TheCompensators* of Sandbag.
Gekregen
Kerst heb ik nog nooit gevierd met cadeautjes, dus daar hielden we het ook dit jaar lekker bij uitgebreid eten. Het kerstpakket van mijn werk bestaat uit een feestelijk diner. Dat was vanwege de behoorlijke hoeveelheden vlees niet echt duurzaam, maar ik geloof dat er uiteindelijk weinig overgebleven was. Er zijn tenminste niet een paar honderd tapasschalen in onze keukenkastjes beland.
Sinterklaas vier ik ook al een paar jaar niet meer echt, nadat de cadeautjes bij het dobbelspel iets te fanatiek recycled werden. Bij werkgerelateerde sinterklaasborrels heb ik de cadeausessies enigszins proberen te ontwijken, waardoor ik alleen met een chocoladebuik en rozig bierhoofdje naar huis kon.
Het grote potentiële cadeaumoment was mijn verjaardag. Op de dag zelf kreeg ik een mooie bos bloemen, waar ik nu na tweeënhalve week nog steeds van mag genieten, en een ontbijtje op bed. Het mooiste vond ik eigenlijk nog dat mijn vriend mijn verjaardag onthouden had aangezien hij niet eens weet wanneer hij zelf jarig is.
Goede doelen
Op mijn feestje kwamen velen met lege handen binnen, want – zo had ik gezegd – dan konden ze die meteen vullen met biertjes en (stiekem volledig vegetarische) hapjes. Een vriendengroep had een kaart met zaadjes (zaailingen!) erin en een certificaat van hun gift aan Trees for All die daarmee bomen aanplant. De vriendengroep met de traditie van de geitenpaartjes, kippen en vishengels van Oxfam Novib was nu eens gaan shoppen bij Plan Nederland. Voor mij en een andere vriendin sponsorden ze niet één groot project, maar sprokkelden ze bijna het hele assortiment bijelkaar. Nu worden meisjes en jonge vrouwen in ontwikkelingslanden voorzien van maandverband, een moestuin, een riksja als werkvoorziening, een studentenov-kaart en een geboortebewijs. Ik ben nu al benieuwd naar wat voor mooie, originele cadeaus ze de komende jaren nog meer weten te vinden.
Duurzame aanpassingen
Gedurende het feestje kwam af en toe iemand vertellen dat ze nu toch echt van bank gingen wisselen, op zoek waren naar een andere energieleverancier of zojuist overgestapt waren. Ook is er een gft-bak aangevraagd en heeft iemand het deze hele avond vol trots over zijn nieuwe pelletkachel gehad die voor de gelegenheid een klein beetje aan mij opgedragen werd.
Ik denk dat de meesten die zo’n actie ondernomen hebben dat eigenlijk zelf toch al wilden – die kachel sowieso, maar als ik ze net dat laatste zetje heb kunnen geven vind ik dat wel mooi. Ook vond ik het erg leuk dat mijn ongebruikelijke cadeauwens blijkbaar uitnodigde tot gesprekken over duurzame zaken. Niet dat dat per se mijn doel was, maar ik vind het fijn dat veel van mijn vrienden zich hier in meer of mindere mate mee bezig houden en dat geeft me het gevoel dat ik hierin niet een gekke zonderling ben.
Doe-cadeaus
Mijn moeder is waarschijnlijk het allerslechtste in geen cadeaus geven. Ik kom er gewoon niet onderuit. Dat het geen spullen mochten zijn, kwam nog wel binnen, dus nu heb ik nog een high tea tegoed. Goed excuus voor een dagje uit en eten – oké misschien niet zoveel – moeten we toch. Toen ik met een vriendin afgesproken had om naar de film te gaan, kreeg ik mijn kaartje spontaan cadeau onder het mom van mijn verjaardag. Verrassingen zijn nog veel leuker als je het niet verwacht.
Spullen
Uiteindelijk heb ik toch nog wat spulletjes gehad, omdat niet iedereen helemaal op de hoogte was van mijn anti-spullen-missie of omdat het steunen van een start-up ook een beetje onder de goede doelen valt. Gelukkig zijn het wel dingen die ik meteen in gebruik wilde nemen (vooral die warme hoofdband waardoor ik nu nog oren heb!) of die opgaan (eten, kaars). En Marie Kondo herinnert me eraan dat het om de act of giving gaat en dat is natuurlijk sowieso lief!
Nog vóórdat ik jarig was en ondanks dat ik dacht dat er te weinig stof was en zelfs net nieuwe had bijgekocht, werd ik verrast met een zelfgemaakte jurk in model en kleur naar keuze. Groen, natuurlijk. Een eigen custom made, unieke, exclusieve, one of a kind designerjurk. Die kon ik dus op mijn verjaardag zelf – en de rest van de week – meteen aan. Hoera!